Ahmet Boyacıoğlu
Cannes Film Festivali Onur Ödülü’nü alan Michael Douglas, açılış töreninin ertesi günü festival katılımcılarıyla buluştu. Bir ustalık dersinden çok hayata ve sinemaya dair bir sohbet olarak nitelendirilebilecek bu ortaklığın en ilginç yanı, Douglas’ın son derece mütevazi ve samimi bir insan olduğunu görmekti.
Michael Douglas’ın röportajında aldığım notları herhangi bir yorum eklemeden aktarmak istiyorum.
“Fransızlar sinemayı gerçekten çok seviyor, kıskançlık yok.”
“Sosyal medyadan önce sırlarımızı saklamak daha kolaydı.”
“Beni hep babam Kirk Douglas’la karşılaştırdılar. Oscar’a aday gösterildiğimde babamın gölgesinden kurtuldum.”
“‘Çin Sendromu’ nedeniyle çok eleştirildik. Özellikle Jane Fonda’nın ABD’nin Vietnam siyasetine karşı gösterileri pekiştirmesi eleştiri dozunun artmasına neden oldu. Çekimler sırasında nükleer enerji konusunda bazı uzmanlardan destek aldık. “Ertesi gün Harrisburg şehrinde bulunan Three Mile Island nükleer santralinde bir kaza oldu. Olaylar, sinema uzmanlarının söyledikleri doğrultusunda gelişti.”
“‘Guguk Kuşu’ kitabını öğrenciyken okumuş ve çok beğenmiştim. Kitabın film haklarını babam almış. Aslında çok genç ve tecrübesizdim. İtirazlara rağmen görüntü yönetmeninin bir akıl hastanesinde çekmesine karar verdik, anladık, işi gereği ekibe sonradan katılan jack nicholson, ilk gün yemek yerken masayı itip kafeteryadan çıktı, dedim. , ‘Ne oldu?’ “Bu nedir? Bu insanlar kim? Hepsi deli mi?” diye sordu. Hazırdık. Hollywood’da hiçbir dağıtım şirketi sinemayla ilgilenmiyordu. ‘Böyle bir filmi kim izler?’ Sonuç dokuz Oscar adaylığı, beş Oscar. İntikam çok tatlı bir şey” dediler.
“Babamın döneminde 2. Dünya Savaşı sonrası sinemada iyiler ve kötüler, beyazlar ve siyahlar vardı. Bizim zamanımızda bu ayrımlar Vietnam Savaşı ve diğer toplumsal olaylar nedeniyle kayboldu.”
“1970’lerde kadın oyuncular kötü karakterleri oynamak istemezdi. ‘Cuckoo’da beş aktris hemşire rolünü geri çevirdi. Louise Fletcher’ı da ikna etmek kolay olmadı. Daha sonra pişman olup da pişman olanları duyduk. dizlerine vur.”
“Fransa’ya ‘Ölümcül Cazibe’ filmini tanıtmak için geldik. Herkes alay etti. ‘Burası Fransa, her erkeğin bir metresi var, filmin bizimle alakası yok’ dediler. sinemaya götürdü.”
“Amerikan liderini oynadıktan altı ay sonra Beyaz Saray’dan bir davet aldım. Fransa Cumhurbaşkanı Jacques Chirac onuruna bir yemeğe katılmam istendi. Beyaz Saray’a gittim. Liderler Clinton, Bayan Clinton, Jacques Chirac ve eşi yan yana duruyordu. Benden Bayan Clinton’ın yanında durmamı istedi, sonra elini uzattı ve ‘Merhaba Sayın Başkan’ dedi.”
“Liberace oynamaktan bahsederken kanser oldum. Kemoterapi ve radyoterapi alıyordum. Matt Demon da kız arkadaşımı oynayacaktı ama başka bir projesi olduğunu söyleyerek bir yıl daha istedi ve yönetmen hemen kabul etti. Bir süre sonra yürüyen bir iskelete benzediğimi fark ettim. Çok kilo vermiştim. Bu saçmalıkları kendimi toparlamam için söylediklerini fark ettim.”
“Streets of San Francisco’nun bazı bölümlerini yönettim. Yapımcılığa başladıktan sonra yönetmenin çok yalnız biri olduğunu anladım. Bu işe hiç karışmadım.”
“‘The Cuckoo’ için yönetmen arıyorduk. Milos Forman’ın ‘Firemen’s Ball’ filmini izledik. İki senaryo çok benzerdi. Forman o sıralar depresyondaydı, New York’ta bir otelde kalıyor ve yataktan hiç çıkmıyordu. Los Angeles’a gelmesini sağladık. Çok yetenekli bir insandı, başta çok tartıştık ama sonunda çok uygun arkadaş olduk. Arkadaşlığımız ölene kadar sürdü.”
“Komediler asla hak ettikleri saygıyı görmezler.”
“Birlikte çalıştığım tüm oyuncularla çok iyi anlaştım. Biri hariç. Adını vermeyeceğim.”
“Başarılı filmlerdeki tüm karakterleri hatırlarsınız, başarısız filmler çabuk unutulur.”
“Reddettiğim için pişman olduğum filmler var ve yapmaktan pişman olduğum filmler var.”
